Ο Εκκλησιαστής αποτελεί μια συλλογή σκέψεων σχετικά με την ματαιότητα των ανθρώπινων πραγμάτων, του υλικού κόσμου, των σαρκικών απολαύσεων καθώς και την έλλειψη σκοπού, όταν απουσιάζει ο Θεός από την ζωή του ανθρώπου. Μας υπενθυμίζει με αυτόν τον τρόπο πως μία ζωή χωρίς τον Θεό και χωρίς την αιώνια προοπτική που Αυτός προσφέρει είναι μια ζωή μάταιη, στην οποία δεν βρίσκει κανείς αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Όλα είναι παροδικά και καταλήγουν στον αφανισμό, γι'αυτό και η λέξη ματαιότητα εμφανίζεται σχεδόν 37 φορές στον Εκκλησιαστή.
Αρχικά ο συγγραφέας προσπαθεί να βρει την ευτυχία μέσω της σοφίας ( 1:13) και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι σαν να κυνηγάει κανείς τον άνεμο ( 1:14). Πολλές φορές προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πάντα γύρω μας με την ανθρώπινη λογική και με αυτόν τον τρόπο χανόμαστε μέσα στο συμπεράσματά που βγάζουμε και έτσι περνάμε δίπλα από το νόημα της ζωής. Μόνο ο Θεός διαθέτει την σοφία και τις απαντήσεις για όλα τα πράγματα και μας επιτρέπει να καταλάβουμε όσα χρειαζόμαστε.
Στην συνέχεια προσπαθεί να βρει την ευτυχία μέσω του γέλιου και της κοσμικής χαράς. Καταλήγει πως το ένα είναι ανοησία και το άλλο δεν ωφελεί σε τίποτα. Πολλές φορές ψάχνουμε κοσμικές χαρές για να ξεχάσουμε το κενό που υπάρχει μέσα μας. Μεθάμε, φερόμαστε ανόητα, έχουμε λάθος συμπεριφορά και όλο αυτό δεν οδηγεί σε τίποτα συγκεκριμένο.
Παρακάτω δοκιμάζει να βρει την ευτυχία μέσω της δουλειάς και του χρήματος.Κατασκεύασε έργα, σπίτια, αμπέλια, φυτείες, κήπους( 2: 4-6). Απέκτησε κοπάδια, ασήμι, χρυσάφι και θησαυρούς από διάφορες χώρες ( 2: 7-8). Έτσι πολλές φορές ο άνθρωπος προσπαθεί να πνίξει το πνευματικό κενό που αισθάνεται μέσα στην δουλειά. Προσπαθεί να κερδίσει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί και εργάζεται ασταμάτητα γνωρίζοντας πως στο τέλος τίποτα από όλα αυτά δεν θα τα πάρει μαζί του. Γι' αυτό και ο συγγραφέας καταλήγει πως όλα αυτά είναι ματαιοπονία ( 2:11). Η εργασιομανία δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να βρει χρόνο για τον Θεό και έτσι τα χρόνια περνάνε μέσα στην ταλαιπωρία και τις σκοτούρες.
Όταν ο άνθρωπος κυνηγάει την ευτυχία μακριά από τον Θεό, τότε εξαπλώνεται η αδικία στον κόσμο ( 3: 16), όπως και η αντιζηλία ( 4: 4). Καταλήγει λοιπόν πως για να απολαύσουμε τη ζωή πρέπει να έχουμε ευγνωμοσύνη στον Θεό και να Τον ευχαριστούμε για κάθε τι που μας προσφέρει. Ο άνθρωπος που είναι μακριά από τον Θεό γίνεται άπληστος ενώ αυτός που εμπιστεύεται τον Θεό μαθαίνει να χαίρεται την κάθε μέρα με όλα τα αγαθά που του προσφέρει ο Κύριος. Όποιος ζει για τον εαυτό του θα οδηγηθεί στην ματαιότητα γι΄αυτό και ο Χριστός μας υπενθυμίζει στο κατά Ματθαίον 16:24-26 " γιατί όποιος θέλει να σώσει την ζωή του θα την χάσει " Ο Εκκλησιαστής μας τονίζει λοιπόν πως η αληθινή ικανοποίηση προέρχεται από τον Θεό και μας προειδοποιεί ταυτόχρονα για τον κίνδυνο της απληστίας.
Comments